Radon jest bezbarwnym i bezwonnym radioaktywnym gazem szlachetnym. Występuje naturalnie, jako produkt rozpadu radu, który z kolei powstaje z obecnego w przyrodzie w sporych ilościach uranu. Radon, który jest osiem razy cięższy niż średnia gęstość gazów atmosferycznych, często gromadzi się w budynkach mieszkalnych (parter), zwłaszcza w piwnicach, przedostając się tam z gleby w wyniku różnicy ciśnień. Zwiększone stężenia rodu odnotowuje się także w łazienkach, gdzie przedostaje się wraz z wodą.

W Polsce obowiązuje limit stężenia radonu w nowych budynkach mieszkalnych wynoszący 200 Bq/m³. Światowa Organizacja Zdrowia wskazuje, że nie istnieje bezpieczny poziom stężeń dla pochodnych radonu, dlatego zaleca podjęcie działań obniżających jego stężenie w budynkach, gdy pomiary kontrolne wykazują stężenie powyżej 100 Bq/m³.

Szkodliwość radonu jest wynikiem stosunkowo szybkiego jego rozpadu, prowadzącego do powstania kilku krótkożyciowych pochodnych, również radioaktywnych, emitujących promieniowania alfa. Ich zatrzymanie w płucach prowadzi do rozwoju choroby nowotworowej, m.in. raka płuc. Badania medyczne udowodniły, że radon w mieszkaniach jest przyczyną aż 9% przypadków zachorowań na raka płuc oraz 2% wszystkich chorób nowotworowych w Europie. Częste wietrzenie pomieszczeń może się przyczynić do spadku stężenia radonu. W Polsce obszarami najbardziej zagrożonymi radonem są  przede wszystkim Sudety, gdzie występują złoża o wysokiej zawartości uranu i toru.

Komentarze